Chiny

Na głównego gracza w światowej gospodarce w ciągu ostatnich 30 lat wyrosły Chiny tzw. ludowe (swoją drogą- na taką reformę socjalizmu mogę się zgodzić- zostawić tylko nazwę). Wyrosły w bardzo ciekawy sposób- przez trwale zaniżony kurs walutowy. Ma to ciekawe konsekwencje- chiński eksport jest bardzo tani, jednocześnie import kosztowny- chińczycy mają sztucznie zaniżony poziom życia- za to owoce swojej pracy oddają prawie za darmo ludziom Zachodu (którzy żyją ponad stan- zwłaszcza rządy)- napływ dewiz jest kontrolowany i przejmowany przez chiński bank centralny- który kupuje za to amerykańskie i europejskie obligacje. Dzięki temu zachodnie rządy mogą od lat prowadzić politykę, na którą obiektywnie absolutnie ich nie stać- i co gorsza coraz bardziej nie stać- bo przemysł przejmowany jest przez Chińczyków. Zachód stopniowo staje się zapleczem surowcowym dla Chin. To jest jedynie opis sytuacji dzisiejszej.

Ciekawsze są inne rzeczy. W kulturę chińską i konfucjanizm mocno wrośnięte jest myślenie w okresach 30-letnich- pokolenia. Warto więc spojrzeć na cele, które postawił przed Chinami Deng Xio Ping w 1978 r. - w skrócie Chiny miały zostać wielką potęgą przemysłową we wczesnych latach XXI w. Określił cele, określił czas i zostało to zrealizowane. Pytanie- jaki jest nastepny plan 30-letni i jak zmieni świat? Po odrobinie walk wewnątrz Partii Hu Jintao przejął władzę i ogłosił nową doktrynę Naukowego Rozwoju (ogłoszone 29 lat po manifeście Denga)- nazwa jak wszystko tłumaczone z chińskiego (którego niestety nie znam) nic nie mówi- a wyjaśnienia na Wikipedii brzmią z socjalistyczna- w co nie wierzę (nie wierzę, że myślący człowiek którego dotknęła Rewolucja Kulturalna może być socjalistą). Więc moim zdaniem plan rozwoju Chin na najbliższe 30 lat najbardziej będzie przypominać Nowy Konfucjonizm- który można podsumować- Chiny muszą nauczyć się od Zachodu nowoczesnej nauki i demokracji, a Zachód od Chin więcej bardziej wszechstronnego spojrzenia („a more all-encompassing wisdom”- trudne do dokładnego przetłumaczenia- więc zostawiłem w angielskiej wersji.) Z czego wydaje mi się, że pod określeniem „demokracja” kryje się w rzeczywistości uczciwe i sprawiedliwe sądownictwo oraz lokalne społeczności obywatelskie- czyli raczej republikańskie ideały XIX w. Ameryki niż zmiana symboliki i ogólnopaństwowe wybory.

Czyli jest to kierunek pokojowego rozwoju i raczej izolacjonizmu politycznego, ale jednocześnie zakończenie pewnej epoki- „nasze towary za wasze papierki”- i widzę 30 chudych lat dla zachodnich rządów- czasu przymusowego i mało przyjemnego demontażu socjału i powolnej reindustrializacji- naprawdę ciężkie czasy i bardzo prawdopodobne jest pojawienie się demagogów obiecujących poprzedni standard życia- jeśli tylko: wznowimy cła, stworzymy znów własną walutę, wyrzucimy cudzoziemców, odzyskamy dawne ziemie, itd. Generalnie piękne czasy dla odważnych spekulantów i bardzo złe dla przeciętnych ludzi.

A propos przypadkowego zbiegu mojego i konfucjańskiego horyzontu myślenia- nie, nie jestem konfucjonistą- wolę widzieć Katolickie Chiny niż konfucjańskią Europę. Zresztą do upowszechnienia Wiary w Chinach było w pewnym momencie bardzo blisko- kiedy Papież pod koniec lat 30-tych ogłosił, iż kult przodków nie jest pogańskim zabobonen, a raczej wypełnianiem III przykazania. Przepraszam Was, ale zwyczajnie to odbiega od tematyki i nie chce mi się znów szukać źródeł- ale sam przeczytam chętnie podsumowanie- może kolega obserwator z Boskiej Woli się temu przyjrzy- odnoszę wrażenie, że leży to w kręgu jego zainteresowań?