Smoleńsk- nadal więcej pytań niż odpowiedzi, ale są to poważne pytania.

Lech Kaczyński zginął 6 lat temu. Prawie wszystko, czego się od tego czasu dowiedzieliśmy wskazuje na to, że był jedną z ofiar wojny, którą kremlowska banda rozpoczęła ze światem. 

Dziś cały czas pozostaje otwartym pytanie- co się właściwie stało. Nawet jeśli już mamy bardzo mocne poszlaki na poparcie hipotezy eksplozji ładunku wybuchowego w środku samolotu, to nadal zupełnie nie wiadomo skąd mógł się tam wziąć. Czy został umieszczony w trakcie remontu w Rosji, czy wniesiony przez kogoś w nocy przed lotem, czy któryś z pasażerów samolotu miał ze sobą? Czy może jednak mechanizm katastrofy był inny? W szczególności rozpad turbiny któregoś z silników. W radzieckich wynalazkach nie było to nic szczególnie niezwykłego, ale pozostają bardzo wazne pytania jak mogło to doprowadzić do rozpadu całego samolotu, a nie tylko odcięcia niektórych częsci przez lecące łopatki. I mnóstwo innych tego typu pytań.

Nie mam z tym specjalnego problemu, jest to bardzo ważna sprawa, jestem ciekaw i pewien, że na całkiem sporą części z powyższych pytań jeszcze usłyszymy wiarygodną odpowiedź. 

Nie jestem pewien za to czy usłyszymy dokładną odpowiedź na jeszcze ciekawsze pytania. O dokładny mechanizm i personalia pociągających za sznurki w utrudnianiu śledztwa. Jeszcze lepiej o motywy. Czy Ewa Kopacz jest tylko głupia, czy nie tylko? Kim jest Donald Tusk i Radosław Sikorski? Na to pytanie nie ma prostej odpowiedzi. Na pewno są ludźmi, którzy cofnęli Polskę politycznie, dyplomatycznie i gospodarczo o wiele lat wstecz. To wiadomo. Ludźmi, którzy stworzyli system marnowania na olbrzymią skalę środków unijnych, które faktycznie nie pomogły w modernizacji infrastruktury i gospodarki, choć były na to przeznaczone. Ludźmi, którzy stworzyli system inwigilacji i nieformalnych represji na skalę nieznaną we współczesnej Europie. Tę listę można przedłużać, dziś nie o to chodzi. Odpowiedzi wymaga znacznie ważniejsze pytanie. Pytanie o ich rolę w utrudnianiu śledztwa w sprawie śmierci dwóch prezydentów, w tym jednego urzędującego oraz prawie całego dowództwa sił zbrojnych.

Następnym pytaniem, bardzo poważnym i zasadniczym dla przyszłości zarówno Polski jako kraju, jak też Polaków jako narodu, jest pytanie o to, co się z tymi ludźmi i cała resztą ich popleczników teraz stanie.

Akurat na te pytania padły dziś, w szóstą rocznicę katastrofy, odpowiedzi. Jarosław Kaczyński zapowiedział, że można rozmawiać o wybaczeniu po przyznaniu się do winy i karze, a dotychczas Polacy mieli tendencję do zbyt łatwego wybaczania wrogom, Antoni Macierewicz powiedział, że pierwsza będzie prawda, a potem pojednanie, a Andrzej Duda zaapelował o wzajemne wybaczenie. 

Łacząc te wypowiedzi w jedną spójną politykę: wybaczone bedą słowa, ale nie czyny. Wybaczone bedzie tylko tym, którzy się przyznają, albo choć opamiętają. Dla tych, którzy uczestniczyli w działaności przestepczej, przebaczenia nie bedzie, przynajmniej nie przed karą. Choć, może, jeśli dziś jeszcze pomogą dojść do prawdziwego obrazu sytuacji? 

W tym miejscu pozostaje jedno pytanie, na które nikt nigdy nie udzieli publicznej odpowiedzi. A co jeśli się okaże, że był to bez wątpienia zamach, a sprawstwo kierownicze można z dużym prawdopodobieństwem przypisać komuś w Polsce? Nie GRU, a osobom/osobie z polskiego rządu, służb specjalnych, wojska? Następnie kolejne lata współpracy ze zbrodniarzami w celu ukrycia prawdziwego biegu wydarzeń. Winy zbyt duże aby dąło się je zmyć zwykłym więzieniem. Może jeszcze w którymś miejscu trudne do udowodnienia w procesie karnym. Może ta wiedza byłaby zdobyta z nielegalnych podsłuchów, dzięki nieoficjalnej współpracy z obcymi policjami, dokumenty zdobyte we włamaniach za granicą, etc. Z drugiej strony niewątpliwa wina za najcięższego możliwego kalipru przestępstwo przeciw państwu. Można zadać retoryczne pytanie- jak zareagowałby w takiej sytuacji rząd USA, Francji, Niemiec czy Izraela. Państw zasadniczo praworządnych, gdzie zwykle wyrok ma związek z sądem, gdzie istnieje realne istniejące prawo do obrony. Ale Osama bin Laden, zamachowcy z olimpiady w Monachium czy schwytani członkowie Rote Armee Fraction nie widzieli nigdy żadnego sędziego (ci ostatni widzieli, ale nie w sprawie "samobójstwa"). Frank Kutschera wiedział jakie jest ryzyko. 

Bardzo podobna sytuacja: szefowie niemieckiej tajnej policji w Warszawie kończyli życie na ulicy z kulą w głowie jeszcze za czasów cesarza Wilhelma. Frank Kutschera sądził, że przy odpowiedniej konspiracji i ochronie uda mu się przeżyć i odpowiednim poziomem brutalności spacyfikować  to miasto. Pomylił się, a następnego tak odważnego już w całej 3 Rzeszy nie znaleziono. 

We wspomnieniach Hansa Franka jest naprawdę świetnie oddana jak niemieccy urzędnicy mieli ubaw z anonimowych pism podpisanych przez Polskie Państwo Podziemne, przez panikę tych którzy je otrzymali po śmierci innych odbiorców, aż po śmierci Kutschery administracja Generalnego Gubernatorstwa uznała ostrzeżenie od polskich władz za wystarczający powód przeniesienia urzędnika. 

Wspólny mianownik to bardzo wyraźna informacja- jak chcesz to nas zaatakujesz, nie zawsze możemy temu zapobiec. Ale jeśli uznamy, że przekroczyłęś granicę, to nie wyjdziesz z tego żywy. Nawet jeśli ukryjesz w fortecy na końcu świata. W niebezpiecznym świecie my, jako obywatele po to mamy państwa, aby potrafiły taki komunikat wysłać. 

Dziś nie wiemy czy aż tak drastyczna sytuacja miała miejsce, nie wiadomo czy to pytanie będzie zadane, ani czy będzie trzeba je zadać. Ale jeśli, to ktoś będzie musiał udzielić odpowiedzi. 

Kolejne pytania to co z Rosją i co z Putinem?

Żadnych złudzeń- nie będzie żadnej wojny z Rosją, ta wojna już jest. Czy się komuś to podoba czy nie, Rosja rozpoczęła wojnę w celu odbudowy ZSRR i jego strefy wpływów, a odpowiedzialnemu polskiemu rządowi pozostaje udzielić odpowiedzi na podstawowe pytanie- jaki wynik jest w interesie Polski w tej wojnie. Dopiero potem powinno paść pytanie o możliwości jego osiągnięcia. A tymczasem wszystkim obawiającym się konfrontacji z Rosją radzę wziąć głęboki oddech i przemyśleć jeszcze raz ten akapit. Nie ma się czego bać, trzeba działać. Jeśli głęboki oddech nie zadziałał, polecam głęboki rozbieg i szybkim uderzeniem o ściane poustawiać sobie pod deklem wszystko na swoje miejsce. Zjednoczony czterdziestomilionowy naród nie ma się czego bać.

Na pytanie o optymalną przyszłość ja udzielę odpowiedzi. W najlepszym polskim interesie jest bałkanizacja Rosji. Rozpad na wiele wzajemnie zwalczających sie państw i państwek. 

Jak to osiągnąć?- po pierwsze potrzebny jest PR dobrze zorganizowanego kraju i narodu, który może być wzorem. Po drugie wspomaganie i sponsorowanie wszystkich możliwych separatyzmów. I po trzecie i najważniejsze- wojna ekonomiczna. Drenaż zasobów i niszczenie źródeł dochodów. Jak najskuteczniejsze na dłuższą metę. 

To oznacza niszczenie popytu na gaz, ropę i węgiel oraz obniżanie cen lotów kosmicznych, tytanu i innych zaawansowanych rzeczy, które przypadkiem Rosji pozostały po ZSRR. 

Wyroby rosyjskiego przemysłu powoli przestają mieć znaczenie na światowym rynku, ale np. w zakresie załogowych lotów kosmicznych to wciąż kapsuła Sojuz jest jedyną, która może dostarczyć astronautów w miarę bezpiecznie w obie strony. Tak pozostanie najprawdopodobniej tylko do czasu uzyskania certyfikatów przez kapsułę Dragon ze SpaceX, co jeszcze potrwa najwyżej kilkunaście miesięcy. Będzie to koniec jednego z problemów, czyli rosyjskiego komercyjnego programu kosmicznego. 

Kolejne pytanie dotyczy Putina. Jest on bandytą i zagrożeniem dla ludzkości, ale z drugiej strony gwarantem, że gospodarka Rosji nie stworzy niczego nowego. Najlepszym rozwiązaniem znów jest powtórka z Jugosławii, czyli Międzynarodowy Trybunał Karny lub inne podobne rozwiązanie. Może sobie być dożywotnim prezydentem w Moskwie, ale poza jej granicami będzie ściganym przestępcą. Wspólnie przez Polske, Ukrainę, Gruzję, Holandie, Malezję, Estonię i inne kraje na szkodę których popełnił przestępstwa przeciw ludzkości.  

A w zakresie podstawy rosyjskiej gopodarki, czyli surowców energetycznych? W polskim interesie jest jak najszybsza dekarbonizacja gospodarki, choć zaczynając od zużycia ropy i gazu, a nie węgla. W rosyjskim interesie jest wyśmiewanie i torpedowanie wszelkich wysiłków tego typu, zwłaszcza na tradycyjnych rynkach dla rosyjskich surowców energetycznych, czyli także w Polsce. 

Przy okazji polskie władze, kapitał i społeczeństwo powinno wspierać i promować rozwój każdej technologii konkurencyjnej wobec czegokolwiek, co Rosja oferuje na sprzedaż, a w szególności alternatywne źródła energii i elektryfikację transportu.  Z całą pewnością zastępy wiernych klientów same się znajdą wśród państw, które już doświadczyły na własnej skórze moskiewskiej przyjaźni.

Tak samo ważna jest międzynarodowa izolacja Rosji, odcięcie od importu technologii i kapitału. Zniszczeniem obecnie istniejącego przemysłu i kapitału spokojnie zajmie się kremlowska banda, ważne, aby nie mogli kupić ani ukraść nic nowego. Międzynarodowe ściganie Putina jest tu idealnym środkiem do celu. Prostym, cywilizowanym i we wspólnym interesie wszystkich zainteresowanych stron. 

A gdzie w tym wszystkim jest sprawa wraku prezydenckiego samolotu? To jest akurat jedno z prostszych pytań. Cóż, Hans Frank, fanatyczny nazista, osobisty nominat Hitlera, przywódcy tysiącletniej Rzeczy, grzecznie odwoływał urzędników, którzy nie podobali się Polskiemu Państwu Podziemnemu. Skoro tak, to Putin ma wraku i czarnych skrzynek nie oddać? Odda, albo jego podwładni zbuntują się i oddadzą, tylko należy ich przekonać zrozumiałymi dla nich metodami. Hans Frank zrozumiał, OWP po Olimpiadzie w Monachium także.