Wybuch

Ostatnie wydarzenia w Egipcie i okolicach zaskoczyły przynajmniej opinię publiczną - ale to było do przewidzenia. Co więcej: nie można co prawda przewidzieć dokładnie gdzie nastąpi kolejny wybuch, ale można dość łatwo oszacować jego prawdopodobieństwo.

Wiadomo mniej więcej kto wywołuje rewolucje od strony czysto ludzkiej.

Musi tutaj nastąpić połączenie większych ilości młodych mężczyzn nie mających żadnej perspektywy na przyszłość - oni są zawsze żołnierzami każdej rewolucji i każdego buntu. Tyle, że sami zwykle nic nie zrobią.

Są tylko materiałem wybuchowym, dającym energię i życie społeczeństwu, ale samemu najzupełniej nieszkodliwym.

Drugim składnikiem muszą być dojrzali mężczyźni, którzy posiadają już odpowiednie życiowe doświadczenie, a co ważniejsze - rodziny. Potrafią się odpowiedzialnie zachowywać- jak oni dochodzą do wniosku, że tak nie może dłużej być to można uznać, że nie będzie. Oczywiście nie mam tu na myśli zawodowych rewolucjonistów ani przeintelektualizowanych gryzipiórków, tylko ludzi najzwyczajniej przeciętnych, nie wiedzących i nie zastanawiających się dlaczego jest źle tylko zwyczajnie czujących, że jest źle. Cel jest zawsze ten sam- aktualna władza.

Każdy wybuch następował właśnie wtedy, gdy dojrzali, 30-40 letni mężczyźni nie byli w stanie utrzymać rodzin, co doprowadza nas logicznie do następnego elementu układanki:

żon czterdziestolatków.

Oczywiście można twierdzić, że co mają do powiedzenia kobiety w społeczeństwie ortodoksyjnie muzułmańskim? Być może w przestrzeni publicznej niewiele, ale nikt mi nie wmówi, że w związku dwóch ludzi nie próbują oni przynajmniej funkcjonować razem, rozmawiać ze sobą i utrzymać wspólne dzieci. Być może islamska kultura opóźnia tę komunikację, ale z całą pewnością (jako zasada oczywiście) taka komunikacja istnieje.

Jeśli dochodzi do punktu w którym czy to przez inflację, czy też zwyczajny wzrost cen żywności już nie sposób wyżywić rodziny - to właśnie żony doprowadzają prędzej czy później swoich mężów do przekonania, że tak dalej być nie może. Kiedy próby zwiększania dochodów są w oczywisty sposób skazane na niepowodzenie, zaczyna się gotować. Gdy dojrzali mężczyźni przestają widzieć nadzieję dla swoich rodzin popadają w apatię (co jest tematem na Agepo - bo tak przewiduję przyszłość Polski) lub stają się przywódcami tych dwudziestolatków. I tu następuje wybuch,

który zmiata dotychczasową władzę, chyba że ta obroni się karabinami maszynowymi.

A teraz do meritum: obecny wzrost cen żywności ma raczej trwały charakter. Nawet jeśli w sporej części jest spowodowany ucieczką od dolara to i tak kryzys żywnościowy jest dość wyraźnie na horyzoncie. Kolejne kraje będą wybuchać zaś sytuacja będzie się stawała coraz mniej stabilna. Bo to chyba oczywiste - zmiana władzy specjalnie kryzysu nie zażegna, może chwilowo, ale na dłuższa metę to jest niemożliwe.

A czynniki ryzyka są dość oczywiste- udział ludzi w wieku 17-25 lat w populacji i poziom bezrobocia wśród nich z jednej strony, a z drugiej procent dochodów wydawanych przez przeciętną rodzinę na żywność. I oczywiście im dany kraj jest w większym stopniu uzależniony od światowego rynku żywności, tym podwyżki cen są trudniejsze do uniknięcia. Można tu jako przykład odwrotnego zjawiska podać Argentynę - kraj, delikatnie mówiąc, samowystarczalny żywnościowo. Ten kraj dla odmiany jest z całą pewnością na fali wznoszącej, która potrwa jeszcze wiele lat.

W tym momencie można już sporządzić listę krajów, które mogą się mieć źle i które należy omijać oraz takich, przed którymi są jeszcze jakieś perspektywy. Choć to oczywiście są fundamenty, można o nich mówić na dłuższą metę, bo zwyczajnie tak będzie. Kiedyś wybuchną- ale kiedy i jak w międzyczasie zachowają się rynki? Kompletnie nie wiadomo- ale można się domyślać, że zacznie się od krajów w których największą część przeciętnego domowego budżetu stanowi żywność.