3 miliony komputerów dla szkolnych dzieci

Taka, czy jakaś podobna zapowiedź się znalazła kiedyś w programie wyborczym pewnego pajaca, który obecnie jest niestety premierem pewnego środkowoeuropejskiego kraju. Obietnica została następnie całkowicie olana, co dziś oczywiście nie jest dla nikogo zaskoczeniem.

Za to zupełnie przez przypadek, podobny pomysł miał rząd Argentyny. W ramach pakietu antykryzysowego, czy czegoś w tym stylu.

Tylko- tu nikt nie rzucił z d.. takiego pomysłu, tylko zrobiono coś co ma ręce i nogi. Dalej ten opis to właściwie spis podstawowych różnic pomiędzy dwoma państwami o podobnym poziomie zamożności, tylko jedno z nich jest rozsądnie zarządzane i zorganizowane, a drugie... nazywa się PR (czy jakoś podobnie)

Oficjalnym celem jest przeciwdziałanie cyfrowemu wykluczeniu dzieci z biedniejszych rodzin. Najpierw od założeń- na jakimś etapie nauki (schodzi się z tym w dół) dziecko, czy nastolatek dostaje komputer (właściwie netbooka) do użytku, po zakończeniu szkoły otrzymuje go na własność. Ostatnio się chwalili, że rozdali ponad 3,5 mln, więc realnie sporo w całym kraju, ale tez istotne było gdzie był początek. Priorytetem były miejscowości pozbawione dostępu do internetu, a jeszcze bardziej elektryczności (Argentyna jest olbrzymia i choć mało, takie miejsca też istnieją). Brzmi dziwnie- ale razem z rozdawaniem komputerów, po prostu finansowano dołączenie szkoły do internetu, czy w razie potrzeby jej elektryfikację- nie jako podłączenie do sieci, bo to ze względu na odległości przeważnie byłoby zbyt drogie, tylko buduje się instalacje oparte o energię odnawialną (wiatr na południu i słońce na północy). Czyli jest to część skoku cywilizacyjnego i zmniejszenia izolacji wiosek gdzieś na końcu świata. Ale- najzabawniejsze są inne skutki uboczne.

Oczywiście komputery kupuje rząd. Więc jest duży, gwarantowany nabywca. Zgodnie z przepisami o przetargach jeśli zamawiana rzecz jest produkowana w Argentynie, to można wybrać zagraniczną, jak najbardziej- pod warunkiem uzyskania zgody gubernatora prowincji, ministra, prezydenta, papieża i dwustu tysięcy podpisów- być może pominąłem część warunków, ale o takim zjawisku jak wygrana zagranicznego towaru lub usługi w starciu z lokalną i tak nikt nie słyszał.

Więc, jak się program rozpoczął, stosowne netbooki w kraju produkował chyba tylko Samsung (a może nie tylko). Mając zagwarantowany zbyt inni producenci ruszyli bardzo szybko. Ale wkrótce przestało być tak różowo. Jedna rzecz to ruszyć z montownią netbooków- w końcu żaden problem (mając wystarczająco masowy zbyt....), a druga rzecz to te sympatyczne warunki przetargów. Aby się utrzymać przy kolejnych dostawach- nie ma wyjścia, trzeba zwiększać udział krajowy, konkurencja nie śpi. Więc poszczególni producenci stopniowo zamiast kupować gotowe ekrany LCD, sprowadzali płytę, która na miejscu jest dzielona i podłączana (do końca nie wiem z czym to akurat się je), jakiś roku temu czytałem wywiad z szefem fabryki, który mówił, że właśnie uruchamiają linię produkcji płyt głównych, itp. Oczywiście procesory są importowane- bo jak inaczej?- z Intelem nie ma dyskusji. Właściwie wszystkie układy scalone także- ale znów- rząd rzucił trochę grantów dla uniwerków i studenci dzielnie projektują prostsze układy scalone- które potem mogą być robione jako zlecenie w fabrykach na Tajwanie, co daje 80% niższe koszty, lokalne zatrudnienie i ułatwienia dla krajowego przemysłu- który oczywiście będzie to mógł wykorzystać (a przy sprzedaży dla rządu nawet nie będzie mieć innego wyjścia...).

Właśnie niedawno ogłaszano też wypuszczenie specjalnej edycji Debiana, dostosowanej dokładniej do profilu użytkowania i parametrów sprzętu. Aktualizacje oprogramowania są testowane i dopracowywane przez Univesidad de Buenos Aires. Oczywiście olbrzymia większość oprogramowania jest na licencji GNU, bo zwyczajnie to nie było tu robione i tak od zera lokalnego oprogramowania nie ma, a z drugiej strony rząd argentyński płacący licencje za oprogramowanie za granicę- to przekracza granicę mojej wyobraźni. Tego oprogramowania edukacyjnego jednakże jest sporo- planetarium, coś tam do robienia filmów (kolejny przemysł do rozwinięcia, według rządowych planów- o czym wspomniałem zresztą, zanim zostały ogłoszone- taki jestem dobry), itd.

Poza tym oczywiście, jak to sadystyczny kryptokomunistyczny rząd, zwalczający wolność gospodarczą na każdym kroku, gdzie akurat tego dnia Prezydencie do głowy strzeli, itd... - subtelnie poinformowano producentów komputerów, że model kolonialny importu śmieci i wywozu kasy się skończył- albo produkują na miejscu, albo eksportują podzespoły, albo ich nie ma. Zestaw marek telefonów i komputerów jest podobny jak w reszcie świata, ale też trochę inny- znacznie mocniejszą pozycje ma np. Blackberry i Samsung, za to Apple sądził, że są wystarczająco ważni, że mogą sobie rząd Argentyny olać, bo klienci i tak ich kochają. Cóż- może i kochają, ale obłędnie drogich i importowanych sprzętów nie kupują, w efekcie oficjalnych sklepów Apple w Argentynie nie ma, można co najwyżej kupić z prywatnego przewozu.

W taki sposób, w ciągu 3 lat dzieciaki dostały 3 mln komputerów, został stworzony kawał krajowego przemysłu, właściwie od zera- tu ciekawostka, przeglądając jakiś czas temu gazetkę promocyjną z supermarketu RTV-AGD, w dziale telefonów i komputerów importowanych było jakieś 10-20%, wśród sprzętu AGD- zero. Inna sprawa, że ludzie tu nie chcą kupować rzeczy importowanych. Patriotyzm to jedna sprawa, ale czysty pragmatyzm to druga- na kontynencie, gdzie ma się dobrze kultura naprawiania wszystkiego, nawet jak to już nie ma żadnego sensu- kupowanie rzeczy z importu, jak nie wiadomo co będzie z częściami zamiennymi jest postrzegane w najlepszym wypadku jako niepotrzebna rozrzutność. I to się nazywa polityka, bo tak naprawdę to rząd nauczył ludzi takiego sposobu myślenia. Znajomy opowiadał, że jak wybito mu szybę w bodajże Fordzie Scorpio – samochodzie tu nietypowym, to musiał ja kupować w Paragwaju, bo w Argentynie taka rzecz nie istniała. Później kupił Peugeota Partnera- bo krajowy...

Z opowieści tej wynika także forsa- kto współpracował przy realizacji rządowej polityki- zarobił i dalej zarabia. I to naprawdę dobrze. Ci, którzy jako pierwsi mieli linię do produkcji płyt głównych oczywiście wykosili konkurencję w przetargach- za krajową produkcję i to niezależnie od ceny. Inwestycja paru milionów dolarów zwróciła im się pewnie w kilka miesięcy albo nawet tygodni. Cóż- w praktyce rozwój przemysłu i tak trzeba dotować, to niech dzieciaki przynajmniej komputery dostaną. Kto za to się upierał przy neoliberaliźmie- jak w tym konkretnym wypadku Apple – nie istnieje.

Za to- tego typu polityka zupełnie niespodziewanie (a może spodziewanie?) otwiera pewne szanse. Kolejnym efektem afery Snowdena jest żądanie rządu Brazylii o przeniesienie serwerów Facebooka, Google i innych globalnych firm przechowujących dane obywateli Brazylii na teren Brazylii. Za to ostatnio nastąpiło spotkanie przedstawicieli Argentyny i Brazylii w celu opracowania wspólnej ochrony przed szpiegostwem internetowym ze strony USA. I patrząc na błyskawiczny rozwój i dorobek IT w Argentynie- tym razem to potężna Brazylia wystąpi w roli młodszego brata. Oczywiście zobaczymy, ale dzięki polityce takiej i podobnej to jest spora siła technologiczna i ekonomiczna (znacznie mniejsza niż Krzemowa Dolina, ale już spora).