Maliwny- kontynuacja

Czyli dalej o tym, jak się prowadzi skuteczną politykę międzynarodową. Od poprzedniego wpisu wydarzyły się kolejne rzeczy. Powtórzę jeszcze raz- nie chodzi mi nawet o zasadność tego sporu, ale o sposób rozgrywania go, czyli prowadzenia polityki. I piszę to, bo jeśli przez przypadek czyta mnie ktoś, kto kiedyś będzie prowadzić politykę w interesie narodowym polskim- to niech właśnie czyta i się uczy. Jak należy to robić, obserwując rząd Argentyny i jak nie należy tego robić- patrząc na rząd JKM.

Nie wskazałem też co było pretekstem do obecnej eskalacji konfliktu- rząd Argentyny zarzucił rządowi Zjednoczonego Królestwa „militaryzację” wysp, wskazując jako przykłady wymianę niszczyciela stacjonującego na wyspach na najnowszy model oraz..... wysłanie tam, służącego w RAF księcia Wilama.

W ostatnim odcinku- rząd Peru zmienił front i „zawiesił” zgodę na wizytę brytyjskiego niszczyciela (tego poprzedniego, wycofywanego z Malwinów) w bazie morskiej w Callao.

W związku z tym brytyjski ambasador w Limie zachował się jak kompletny idiota, wprost zarzucając peruwiańskiemu ministrowi spraw zagranicznych kłamstwo i publicznie rzucając sugestie o podziałach wewnątrz peruwiańskiego rządu w którym, jego zdaniem powinna zwyciężyć frakcja probrytyjska. Już bardziej chyba nie mógł ich obrazić. Jedynym ratunkiem dla brytyjskich interesów w Peru by było odwołanie tegoż ambasadora zanim wyrzuci go rząd peruwiański. Oczywiście zobaczymy- ale to pokazuje jak bardzo dyplomacja anglosaska nie rozumie, że USA i UK już nie mają monopolu na rozgrywanie świata, a nawet tak słabe państwa jak Peru już mogą im się postawić- dzięki nowym, silnym sojusznikom- takim jak Brazylia i współpracy latynoskiej- za czym stoi Argentyna. Najwyraźniej brytyjczycy już popadają w histerię. Toczy się naprawdę ostra walka dyplomatyczna, która wygląda z boku trochę jak walka Dawida z Goliatem, a trochę jak „negocjacje” białych osadników z tubylczymi wodzami w Afryce, Amerykach i Oceanii. Brytyjczycy najpierw ignorowali przeciwnika (zresztą brytyjskie media nadal sprawy nie zauważają), a tymczasem jak zaczęli otrzymywać kolejne celne i przemyślane ciosy to wpadają w panikę i pogrążają się jeszcze bardziej nie wiedząc co robić.

Wczoraj ogłoszono, że RAF przeniósł księcia Wiliama z Malwinów. W ramach „normalnych ruchów kadrowych” oczywiście, ale w całej Ameryce Łacińskiej zostało to oczywiście odczytane jako strategiczny sukces Argentyny- więc oczywiście to skonsoliduje jeszcze bardziej południowoamerykański sojusz i jeszcze bardziej utrudni Zjednoczonemu Królestwu jakiejkolwiek ruchy, a na dłuższą metę może spowodować wręcz utratę całych rynków i możliwości inwestycyjnych. Kolejny strategiczny błąd.

Dziś dla odmiany rząd argentyński ogłosił, że zrealizował pomysł, który jest genialny w swej prostocie i celności. I uderza w sam środek Byłego Imperium, oraz aktualnego też.

Otóż dziś minister spraw zagranicznych Argentyny poinformował, że wysłano informacje do nadzoru finansowego i komisji papierów wartościowych UK i USA informacje, że pięć spółek naftowych, notowanych w Londynie prowadzi, w opinii argentyńskiego rządu (podzielanej przez prawie wszystkie państwa Am.Poł) „nielegalne prace wydobywcze”. Razem z tą informacją padło zapytanie czy spółki te w swoich sprawozdaniach giełdowych poinformowały akcjonariuszy o ryzyku politycznym z tym związanym. Minister oświadczył, że co prawda wszystkie spółki są notowane w Londynie, ale zawiadomiono też nadzór USA, w razie, gdyby się chciały przenieść. Ale to nie koniec.... Razem z tym uprzejmie się też zapytano, czy o tym samym ryzyku swych akcjonariuszy poinformowały banki finansujące te operacje- dalej rząd uzasadnia, że gdyby rząd argentyński hipotetycznie pozwał te banki na gruncie argentyńskiego prawa, mogłoby to doprowadzić do konieczności zapłaty znacznych odszkodowań, do zajęcia całego ich majątku w Argentynie włącznie. Tak jak spółki naftowe są relatywnie niewielkie, tak mówimy o dość drobnym, ale jednak uderzeniu w największe anglosaskie banki.

A przede wszystkim- to rząd Argentyny broni drobnych akcjonariuszy przed nierzetelnością zarządów. Oraz dalej- to jest naprawdę poważna groźba. Kto uważa, że, jeśli taka operacja by się udała, nie zostanie powtórzona jakimś innym kraju latynoskim ręka w górę. Nikt nie podniósł?

A patrząc na skuteczność tego rządu- by się udała....

Więc na dziś mamy sytuację następującą- Wielkiej Brytanii ubywa sojuszników i umacnia się sojusz jej wrogów. Argentyna może twierdzić, że zrealizowała jeden ze swoich celów taktycznych, a „pole bitwy” przeniosło się do Londynu. Rząd UK nie odniósł w tym konflikcie żadnego, nawet drobnego sukcesu, a cała awantura może zostać sfinansowana przez brytyjskie i amerykańskie banki, zresztą pewnie jak zwykle rachunek dostanie podatnik, nie argentyński bynajmniej...